Huwelijk Linsey en Jordy

DE “BIRTHDAY-DRESS” Het zal ongeveer half augustus geweest zijn dat kleindochter Linsey een bezoekje aankondigde. Meestal komt ze dan tegen de avond en wil ze blijven eten. Andijvie en jus met ballen moet het dan zijn. Deze keer had ze de begin van de middag gepland en was er geen sprake van blijven eten. Ze was druk, druk, druk. Ik vermoedde dat ze een klusje voor me had en ik kreeg gelijk. “Oma, wil jij eens naar mijn birthday-dress kijken?” “Tuurlijk Lins, trek maar aan.” Linsey zou eind september dertig jaar worden en dat feestje zou ze – samen met Jordy – op Bali vieren. Groot gelijk, vonden wij. Ze hebben allebei een druk leven en af en toe moet je eens tijd voor elkaar maken. Ze hadden een prachtige reis samengesteld en geboekt. Terug naar de jurk: ze trok hem aan en samen hebben we bedacht hoe hij nog mooier zou zijn en met wat hele kleine aanpassingen zou hij perfect passen. Lins liep een beetje in de gang te paraderen en ik vond dat ze als een echte Indische dame ging lopen. “maar je zou er ook nog zo in kunnen trouwen, Lins”, zei ik. “Hij is prachtig!” In diezelfde week ben ik er een middag je voor gaan zitten, heb ik de aanpassingen gedaan en de jurk ingepakt. Hij was helemaal gehaakt en zou als een klein pakje in haar koffer passen. Een week voor haar vertrek kwam ze de “birthday-dress” ophalen. Naast de jurk nam ze ook haar verjaardagskadootje mee naar huis. Ik had voor haar een gouden ring met heel veel briljantjes opgepoetst. Ik had deze ring van de opa van Linsey op een trouwdag gekregen toen Lins nog “in de maak” was. De man was net ziek en hij wist dat hij niet meer beter zou worden. De ring lag inmiddels al weer jaren bij mij in een doosje. Ik vond de dertigste verjaardag van zijn jongste kleinkind een mooi moment om de ring “met een warme hand” door te geven. Lins was er confuus van en heeft een uur naar haar “geringde” hand zitten kijken. Ze zou hem naar Bali meenemen en dragen beloofde ze. De weken erna werden we bijna dagelijks getrakteerd op fantastische foto’s en filmpjes. De twee vakantiegangers hadden een geweldige tijd samen en voor de thuisblijvers was het wachten op de verjaardagsfoto’s. Maar op 30 september gebeurde er niks, ook geen foto’s van het - door iemand geopperde - huwelijksaanzoek. Op 1 oktober weer geen foto’s, dus dat aanzoek hadden we maar afgeschreven. Twee dagen later gaf BP mij een - aan ons samen geadresseerde -kaart. Hij laat de post altijd door mij open maken. Ik word daar namelijk kinderlijk blij van. Deze keer was ik – bij het zien van de inhoud – even stil. In mijn handen hield ik een kaart met een fantastische foto van Jordy en Linsey op de voorkant. Lins in haar “birthday-dress” en onder die foto stond met grote, sierlijke letters “GETROUWD”. Wat een geweldige verrassing! Mijn beroemde voelsprieten hadden me deze keer flink in de steek gelaten, terwijl Linsey dacht dat ik hun verrassing ontdekt had omdat ik haar jurk geschikt om te trouwen vond. Maar wat een goed moment om haar de ring van haar opa Karel te laten “erven”. De cirkel is rond!